سکته مغزی یکی از مهم‌ترین اورژانس‌های پزشکی است که نیاز به مراقبت‌های پرستاری دقیق و تخصصی دارد. پرستاران نقش حیاتی در بهبود و بازتوانی بیماران مبتلا به سکته مغزی ایفا می‌کنند.تکنیک‌های مراقبتی پرستاری در بیماران مبتلا به سکته مغزی شامل:
1. ارزیابی اولیه و پایش مداوم
در مرحله حاد سکته مغزی، ارزیابی سریع و دقیق وضعیت بیمار ضروری است. پرستار باید سطح هوشیاری، علائم حیاتی (فشار خون، ضربان قلب، دما و تنفس)، اندازه و واکنش مردمک‌ها، و عملکرد حرکتی و حسی بیمار را بررسی کند. پایش مداوم این پارامترها به تشخیص تغییرات وضعیت بیمار و مداخلات به‌موقع کمک می‌کند.
2. مدیریت راه هوایی و تنفس
حفظ راه هوایی باز و اطمینان از تهویه مناسب از اولویت‌های پرستاری در بیماران سکته مغزی است. در صورت کاهش سطح هوشیاری، ممکن است نیاز به استفاده از وسایل کمکی برای حفظ راه هوایی باشد. پایش اشباع اکسیژن خون و ارائه اکسیژن مکمل در صورت نیاز توصیه می‌شود.
3. پیشگیری از آسپیراسیون
اختلال در بلع (دیسفاژی) در بسیاری از بیماران سکته مغزی مشاهده می‌شود که خطر آسپیراسیون و پنومونی را افزایش می‌دهد. ارزیابی توانایی بلع بیمار قبل از تغذیه ضروری است. در صورت وجود دیسفاژی، باید از رژیم‌های غذایی با قوام مناسب و تکنیک‌های تغذیه‌ای خاص استفاده شود. همچنین، قرار دادن بیمار در وضعیت نشسته هنگام تغذیه و حداقل 30 دقیقه پس از آن توصیه می‌شود.
4. پیشگیری از زخم فشاری
بی‌تحرکی و کاهش حس در بیماران سکته مغزی می‌تواند منجر به زخم‌های فشاری شود. تغییر وضعیت بیمار هر 2 ساعت یک‌بار، استفاده از تشک‌های ضد زخم فشاری، و بررسی منظم پوست از جمله اقدامات پیشگیرانه است. حفظ پوست تمیز و خشک نیز اهمیت دارد.
5. مدیریت فعالیت‌های حرکتی
توان‌بخشی زودهنگام برای بهبود عملکرد حرکتی و جلوگیری از عوارض ناشی از بی‌تحرکی اهمیت دارد. تمرینات دامنه حرکتی غیرفعال و فعال، تشویق به نشستن و ایستادن با کمک، و استفاده از وسایل کمکی مانند واکر و عصا می‌تواند مفید باشد. همکاری با تیم فیزیوتراپی برای تدوین برنامه تمرینی مناسب توصیه می‌شود.
6. حمایت از عملکرد شناختی و ارتباطی
سکته مغزی ممکن است منجر به اختلالات شناختی و زبانی شود. پرستار باید با استفاده از روش‌های ارتباطی مناسب، مانند صحبت کردن آهسته و واضح، استفاده از جملات ساده، و استفاده از وسایل کمکی ارتباطی، به بیمار کمک کند. همکاری با گفتاردرمانگر برای بهبود مهارت‌های ارتباطی بیمار مفید است.
7. مدیریت دفع ادرار و مدفوع
اختلالات دفعی در بیماران سکته مغزی شایع است. تشویق به تخلیه منظم مثانه و روده، استفاده از برنامه‌های زمانی منظم برای دفع، و در صورت نیاز، استفاده از وسایل کمکی مانند کاتتر فولی با رعایت اصول بهداشتی توصیه می‌شود.
8. حمایت روانی و عاطفی
سکته مغزی می‌تواند تأثیرات روانی قابل توجهی بر بیمار و خانواده‌اش داشته باشد. پرستار باید با ارائه حمایت عاطفی، گوش دادن به نگرانی‌های بیمار، و تشویق به بیان احساسات، به کاهش اضطراب و افسردگی کمک کند. ارجاع به مشاور یا روان‌شناس در صورت نیاز مفید است.
9. آموزش به بیمار و خانواده
آموزش بیمار و خانواده در مورد ماهیت سکته مغزی، برنامه‌های توان‌بخشی، داروها، رژیم غذایی، و علائم هشداردهنده عود سکته اهمیت دارد. این آموزش‌ها باید به زبان ساده و قابل فهم ارائه شود و شامل تمرینات عملی باشد.
10. برنامه‌ریزی ترخیص و پیگیری
قبل از ترخیص، پرستار باید برنامه‌ای برای ادامه مراقبت در منزل تدوین کند. این برنامه شامل زمان‌بندی مراجعات پیگیری، برنامه‌های توان‌بخشی، و اطلاعات تماس در صورت بروز مشکلات است. همچنین، اطمینان از دسترسی بیمار به منابع حمایتی در جامعه اهمیت دارد.
با اجرای این تکنیک‌های مراقبتی، پرستاران می‌توانند نقش مؤثری در بهبود و بازتوانی بیماران مبتلا به سکته مغزی ایفا کنند. استفاده از منابع معتبر و به‌روز پزشکی در تدوین برنامه‌های مراقبتی ضروری است.
بازدید از آرامگاه عطار نیشابوری