آکادمی پرستاری نوین

مقدمه گلودرد استرپتوکوکی یکی از عفونت‌های شایع دستگاه تنفسی فوقانی است که توسط باکتری استرپتوکوک گروه A ایجاد می‌شود. این بیماری به‌طور عمده کودکان و نوجوانان را درگیر می‌کند و در صورت عدم درمان مناسب، می‌تواند به عوارض جدی مانند تب روماتیسمی‌یا گلومرولونفریت حاد منجر شود. پرستاران با اجرای مراقبت‌های پرستاری مناسب می‌توانند به کاهش علائم بیماری، تسریع روند بهبودی و پیشگیری از عوارض کمک کنند.

۱. ارزیابی بیمار مبتلا به گلودرد استرپتوکوکی

۱.۱. بررسی علائم و نشانه‌ها پرستاران باید علائم شایع بیماری را ارزیابی کنند، ازجمله: گلودرد شدید (خصوصاً هنگام بلع) تب (بیش از ۳۸.۵ درجه سانتی‌گراد) لوزه‌های متورم و چرکی بزرگی و حساسیت غدد لنفاوی گردنی درد گوش یا سردرد بوی بد دهان

۱.۲. انجام آزمایش‌های تشخیصی تست سریع استرپتوکوک (Rapid Strep Test) برای تشخیص سریع. کشت گلو برای تأیید وجود باکتری و تعیین حساسیت آنتی‌بیوتیکی.

۲. مدیریت دارویی و کنترل عفونت

۲.۱. تجویز آنتی‌بیوتیک‌ها اولین خط درمان، پنی‌سیلین یا آموکسی‌سیلین است که باید طبق دستور پزشک مصرف شود. در صورت حساسیت به پنی‌سیلین، از آزیترومایسین، کلیندامایسین یا سفالوسپورین‌ها استفاده می‌شود. پرستاران باید اطمینان حاصل کنند که بیمار دوره درمان را کامل کند تا از عود بیماری جلوگیری شود.

۲.۲. کنترل تب و درد استفاده از استامینوفن یا ایبوپروفن برای کاهش تب و درد گلو. اجتناب از آسپرین در کودکان به دلیل خطر سندرم ری.

۲.۳. اقدامات پیشگیری از انتقال بیماری آموزش بیمار درباره پرهیز از تماس نزدیک با دیگران تا زمان بهبود. توصیه به پوشاندن دهان هنگام سرفه یا عطسه و شستن مکرر دست‌ها. تعویض مسواک بیمار پس از بهبود برای جلوگیری از عفونت مجدد.

۳. مراقبت‌های حمایتی برای تسکین علائم

۳.۱. هیدراتاسیون و تغذیه مناسب مصرف مایعات گرم مانند چای، سوپ و آب‌لیمو برای تسکین گلودرد. اجتناب از نوشیدنی‌های خیلی داغ یا اسیدی که ممکن است گلو را تحریک کنند. توصیه به رژیم غذایی نرم و کم‌ادویه برای کاهش درد هنگام بلع.

۳.۲. استفاده از روش‌های خانگی و درمان‌های کمکی غرغره کردن آب‌نمک گرم برای کاهش التهاب گلو. استفاده از بخور آب گرم برای مرطوب کردن مجاری تنفسی. مکیدن قرص‌های نرم‌کننده گلو برای کاهش تحریک و درد.

۴. پایش عوارض و پیشگیری از مشکلات جدی

۴.۱. شناسایی و مدیریت عوارض احتمالی گلودرد استرپتوکوکی در صورت عدم درمان یا درمان ناقص می‌تواند منجر به عوارض جدی شود: تب روماتیسمی: بروز درد و التهاب مفاصل، آسیب قلبی و تب. گلومرولونفریت پس از استرپتوکوک: آسیب کلیوی ناشی از پاسخ ایمنی بدن. آبسه پری‌تونسیلار: تورم و چرک اطراف لوزه که ممکن است باعث مشکل در بلع و تنفس شود. پرستاران باید بیماران را از نظر تشدید علائم، تورم بیش‌ازحد گلو یا مشکلات تنفسی پایش کنند و در صورت مشاهده این علائم، سریعاً به پزشک اطلاع دهند.

۴.۲. پیشگیری از عود مجدد بیماری اطمینان از کامل شدن دوره مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها. رعایت بهداشت فردی، مانند شستن دست‌ها و استفاده از وسایل شخصی جداگانه. جلوگیری از تماس با افراد بیمار، به‌ویژه در محیط‌های عمومی.

۵. حمایت روانی و آموزش بیمار و خانواده

۵.۱. کاهش اضطراب بیمار و خانواده توضیح در مورد ماهیت بیماری و اهمیت درمان کامل. آموزش راهکارهای تسکین درد و کاهش ناراحتی بیمار.

۵.۲. آموزش نحوه مراقبت در خانه تأکید بر استراحت کافی برای بهبود سریع‌تر. توصیه به عدم مصرف غذاهای سخت و تحریک‌کننده تا زمان کاهش التهاب گلو. یادآوری نوشیدن مایعات کافی برای جلوگیری از کم‌آبی بدن.

نتیجه‌گیری

مراقبت پرستاری از بیماران مبتلا به گلودرد استرپتوکوکی شامل ارزیابی دقیق بیمار، تجویز صحیح آنتی‌بیوتیک‌ها، کنترل علائم، حمایت تغذیه‌ای و پایش عوارض احتمالی است. پرستاران با ارائه آموزش‌های لازم به بیماران و خانواده‌هایشان، می‌توانند نقش مهمی‌در کاهش شیوع بیماری و بهبود سریع‌تر بیماران ایفا کنند.