نارسایی تنفسی حاد (Acute Respiratory Failure) وضعیتی است که در آن سیستم تنفسی قادر به تأمین اکسیژن کافی به بافت‌ها یا دفع دی‌اکسید کربن نیست. این وضعیت می‌تواند به‌سرعت پیشرفت کرده و نیازمند مداخلات فوری پرستاری باشد.
مراقبت‌های پرستاری در نارسایی تنفسی حاد:
1. پایش عملکرد تنفسی:
بررسی منظم صداهای تنفسی با سمع ریه‌ها.
ارزیابی تنگی نفس و الگوهای تنفسی بیمار.
پایش مداوم علائم حیاتی و وضعیت اکسیژن‌رسانی از طریق اندازه‌گیری پارامترهایی مانند PaCO₂، SaO₂ و PaO₂.
2. اکسیژن‌درمانی:
تجویز اکسیژن با دبی 3-5 لیتر در دقیقه، بسته به نیاز بیمار.
استفاده از دستگاه‌های مناسب مانند ماسک یا کانولای بینی برای تحویل اکسیژن.
3. پوزیشن‌دهی مناسب:
قرار دادن بیمار در وضعیت نیمه‌نشسته (فاولر) برای تسهیل تنفس.
تغییر موقعیت بیمار به‌طور منظم برای جلوگیری از عوارض ناشی از بی‌حرکتی.
4. مدیریت فعالیت‌ها:
تنظیم فعالیت‌های بیمار به‌منظور کاهش مصرف اکسیژن و جلوگیری از خستگی.
تشویق به استراحت کافی و محدود کردن فعالیت‌های فیزیکی شدید.
5. دارودرمانی:
تجویز داروهای برونکودیلاتور و کورتیکواستروئیدها طبق دستور پزشک.
اطمینان از مصرف داروها در زمان‌های مقرر و آموزش به بیمار در مورد اهمیت پایبندی به درمان.
6. هیدراتاسیون:
توصیه به مصرف حداقل 8 لیوان آب در روز، مگر در موارد منع مصرف.
پایش تعادل مایعات و الکترولیت‌ها و تنظیم آن‌ها در صورت نیاز.
7. آموزش تنفس صحیح:
آموزش تکنیک‌های تنفس عمیق و دیافراگمی‌به بیمار.
استفاده از اسپیرومتر تشویقی برای بهبود ظرفیت ریوی.
8. کنترل سرفه:
تجویز داروهای ضدسرفه در صورت لزوم.
آموزش تکنیک‌های سرفه مؤثر برای تخلیه ترشحات.
9. حمایت روانی:
فراهم کردن محیطی آرام و حمایت عاطفی برای کاهش اضطراب بیمار.
تشویق به بیان احساسات و نگرانی‌ها و ارائه راهکارهای مقابله با استرس.
10. آموزش به بیمار و خانواده:
توضیح در مورد بیماری، علائم و نشانه‌ها و اهمیت پایبندی به درمان.
آموزش در مورد استفاده صحیح از داروها و دستگاه‌های تنفسی.
توصیه به ترک سیگار و اجتناب از قرارگیری در معرض آلاینده‌های محیطی.
با اجرای این مراقبت‌ها، پرستاران می‌توانند به بهبود وضعیت بیماران مبتلا به نارسایی تنفسی حاد کمک کرده و از بروز عوارض جدی جلوگیری کنند.
تکنیک‌های پرستاری در مراقبت از بیماران مبتلا به شوک هیپوولمیک